Tweet
Er is veel te zeggen over Chouki El Hamel's “Black Morocco: A History of Slavery, Ras and islam” (2015). De auteur is een Marokkaanse docent aan de Arizona State University. Maar veel van de kritiek op zijn boek komt niet van de Verenigde Staten. Dit komt doordat het onderwerp ras en slavernij sterk gepolitiseerd is dat land. Wetenschappers vermijden publieke debatten over slavernij. Dat Cambridge University Press een onzorgvuldige tekst publiceert zoals “Black Morocco” is een uitzondering, aldus het nieuwe artikel “Black Morocco Revisited” dat in tijdschrift “Islamophobia Studies Journal” in voorjaar 2023 verschijnt.
“Black Morocco” begint met klagen over het verzwijgen in Noord-Afrika van het probleem van ras en slavernij. De schrijver haalt het voorbeeld aan van de 17e-eeuwse Sultan Moulay Ismael van Marokko die naar Afrika ging om een leger van slaven op te richten. Volgens historici was dat een van de fundamentele raciaal momenten in de moderne geschiedenis (Becker, C. J. 2020: Blackness in Morocco: Gnawa Identity Through Music and Visual Culture). El Hamel's boek is volgens critici om die reden vol verwijzingen naar argumenten uit de Afro pessimistische kringen met een antipathie tegen de “Arabische islam”. Het nieuwe artikel analyseert zes beweringen uit “Black Morocco”:
1) Het argument dat de haat tegen zwarte mensen oud is en dat het racisme en slavernij in Marokko kan verklaren. De “oude haat” zou met de opkomst van de islam zijn begonnen en is door de Arabieren uit het Midden Oosten zijn meegenomen. Complexe moderne economische en politieke processen worden genegeerd.
2) De schrijver beweert dat veel van wat er over slavernij in Noord-Afrika wordt gepubliceerd niet kritisch genoeg is maar bedoeld om politiek correcte antwoorden te geven.
3) De schrijver deelt de Marokkanen in in drie gescheiden categorieën: Amazigh, Arabisch en Zwart.
4) De bewering dat de Gnawa Soefi-orde een soort minderheid is in “diaspora”, een "afzonderlijke etnische groep" die verlangt naar een denkbeeldig thuisland.
5) De archieven zijn twijfelachtig gebruikt, klassieke teksten over slavernij en jinn (geloof in demonen door zwarte mensen in Marokko) zijn selectief gebruikt.
6) De rol van het koloniale en postkoloniale staatsbeleid en gevolgen daarvan op de raciale politiek in Marokko krijgt weinig aandacht in het boek.
Het artikel als PDF in de bijlage onderaan.
“Black Morocco” begint met klagen over het verzwijgen in Noord-Afrika van het probleem van ras en slavernij. De schrijver haalt het voorbeeld aan van de 17e-eeuwse Sultan Moulay Ismael van Marokko die naar Afrika ging om een leger van slaven op te richten. Volgens historici was dat een van de fundamentele raciaal momenten in de moderne geschiedenis (Becker, C. J. 2020: Blackness in Morocco: Gnawa Identity Through Music and Visual Culture). El Hamel's boek is volgens critici om die reden vol verwijzingen naar argumenten uit de Afro pessimistische kringen met een antipathie tegen de “Arabische islam”. Het nieuwe artikel analyseert zes beweringen uit “Black Morocco”:
1) Het argument dat de haat tegen zwarte mensen oud is en dat het racisme en slavernij in Marokko kan verklaren. De “oude haat” zou met de opkomst van de islam zijn begonnen en is door de Arabieren uit het Midden Oosten zijn meegenomen. Complexe moderne economische en politieke processen worden genegeerd.
2) De schrijver beweert dat veel van wat er over slavernij in Noord-Afrika wordt gepubliceerd niet kritisch genoeg is maar bedoeld om politiek correcte antwoorden te geven.
3) De schrijver deelt de Marokkanen in in drie gescheiden categorieën: Amazigh, Arabisch en Zwart.
4) De bewering dat de Gnawa Soefi-orde een soort minderheid is in “diaspora”, een "afzonderlijke etnische groep" die verlangt naar een denkbeeldig thuisland.
5) De archieven zijn twijfelachtig gebruikt, klassieke teksten over slavernij en jinn (geloof in demonen door zwarte mensen in Marokko) zijn selectief gebruikt.
6) De rol van het koloniale en postkoloniale staatsbeleid en gevolgen daarvan op de raciale politiek in Marokko krijgt weinig aandacht in het boek.
Het artikel als PDF in de bijlage onderaan.