Tweet
Twee pro-Polisario regimes, Algerije en Zuid-Afrika, verkeren in problemen als gevolg van verkeerde politieke keuzes. Mensen in Algerije demonstreren wekelijks sinds 2019 voor een beter bestaan. Honderden politieke activisten zijn opgesloten, sommige zijn gevlucht. Er is tekort aan geld in de banken, aan drinkwater en aan levensmiddelen. In het noorden eisen mensen in regio Kabylië politieke autonomie. In het zuiden in Ghardaya is er een opstand gaande. Sommige zijn zich verenigd in de beweging “Kinderen van het zuiden”. Ze eisen hun deel op van de rijkdom uit de gas en olie in hun regio. Er komt weinig informatie naar buiten als gevolg van de strenge controle op journalisten. De repressie is meedogenloos.
Zuid-Afrika verkeert al jaren onder het ANC regime in een sociale, economische en raciale crisis. Na de veroordeling in juni 2021 van de voormalige president Jacob Zuma zijn er ernstige rellen uitgebroken. Volgens nieuwsagentschap Reuters zijn er op 17 juli meer dan honderd doden geteld : https://tinyurl.com/j69rssys De materiële schade loopt in de miljoenen als gevolg van plunderingen. Sommige media zochten de oorzaken in ernstige economische crisis verergerd door corona. Maar het zittende regime schrijft de rellen toe aan een “etnische samenzwering”. Het sprookje van de regenboog natie van na de apartheid lijkt onhoudbaar.
De Zulu-fractie binnen de ANC partij is het niet eens met de veroordeling van Jacob Zuma. Twaalf hoge leden van de partij zijn beschuldigd van het organiseren van de rellen om president Cyril Ramaphosa te destabiliseren. Ze verwijten hem een staatsgreep gepleegd in 2018 waardoor Jacob Zuma werd afgezet. Zijn zoon heeft openlijk opgeroepen om de straat op te gaan. Bijna alle rellen hebben plaatsgevonden in steden in regio Kwazulu-Natal zoals Durban en Pietermaritzburg waar veel Zulu’s wonen. In Johannesburg is er alleen in de tonwships gedemonstreerd waar Zulu’s wonen. Andere etnische groepen hebben niet mee gedaan aan de rellen.
De Zulu’s zien de veroordeling van Zuma als een politieke afrekening met een lid van hun stam georganiseerd door zijn etnische rivalen binnen de partij. Bovendien verwijten ze de huidige president Ramaphosa dat hij zich op kosten van de arbeiders heeft verrijkt. Hij komt uit de vakbondsbeweging en werd door de blanke eigenaren van de mijnbouwbedrijven gekozen als gesprekspartner. In ruil hiervoor moest hij de zwarte mijnwerkers in toom houden die hij tot 1994 heeft vertegenwoordigd.
Een uitgebreid dossier over corruptie binnen het ANC en de strijd om de macht tussen de etnische groepen is te lezen in Franstalig tijdschrift Afrique Réelle van juli 2017 (nummer 91) onder titel “Jacob Zuma peut-il survivre au Gupta Gate ?” Een Nederlandse samenvatting van het dossier is eerder op deze website gepubliceerd : https://tinyurl.com/hww6z5cu
Zuid-Afrika en Algerije zijn de laatste landen in Afrika die Polisario diplomatiek, financieel en militair steunen. De Algerijnen bieden sinds 1976 hulp aan om geopolitieke redenen. De Zuid-Afrikanen onder de communisten van het ANC doen dat om ideologische redenen. Dat begon nadat ze aan de macht kwamen na de val van de apartheid. Maar van een gewapend conflict tussen Marokko en Polisario is er geen sprake meer sinds 1991. Sterker, veel Afrikaanse landen hebben de laatste jaren de erkenning van Polisario ingetrokken. Dat wordt beschouwd als diplomatieke nederlaag en komt vooral hard aan in Algerije waar de leiding van de separatisten kantoor houdt.
De druk op Polisario en Algerije wordt verder opgevoerd. Marokko heeft besloten de politieke strijd van de Kabylen te erkennen. Dit is een opstandige regio in het noorden van Algerije. De verklaring van juli 2021 door de ambassadeur van Marokko bij de Verenigde Naties laat duidelijk zien dat zijn land bereid is zich te mengen in binnenlandse aangelegenheden van Algerije als dat land de steun aan Polisario niet staakt : https://tinyurl.com/2d8wfay9 Dat kan gevolgen hebben op de stabiliteit van de regio. Algerije heeft haar ambassadeur in Rabat teruggeroepen. Maar van een dreiging van een nieuw gewapend conflict is voorlopig geen sprake.
Zuid-Afrika verkeert al jaren onder het ANC regime in een sociale, economische en raciale crisis. Na de veroordeling in juni 2021 van de voormalige president Jacob Zuma zijn er ernstige rellen uitgebroken. Volgens nieuwsagentschap Reuters zijn er op 17 juli meer dan honderd doden geteld : https://tinyurl.com/j69rssys De materiële schade loopt in de miljoenen als gevolg van plunderingen. Sommige media zochten de oorzaken in ernstige economische crisis verergerd door corona. Maar het zittende regime schrijft de rellen toe aan een “etnische samenzwering”. Het sprookje van de regenboog natie van na de apartheid lijkt onhoudbaar.
De Zulu-fractie binnen de ANC partij is het niet eens met de veroordeling van Jacob Zuma. Twaalf hoge leden van de partij zijn beschuldigd van het organiseren van de rellen om president Cyril Ramaphosa te destabiliseren. Ze verwijten hem een staatsgreep gepleegd in 2018 waardoor Jacob Zuma werd afgezet. Zijn zoon heeft openlijk opgeroepen om de straat op te gaan. Bijna alle rellen hebben plaatsgevonden in steden in regio Kwazulu-Natal zoals Durban en Pietermaritzburg waar veel Zulu’s wonen. In Johannesburg is er alleen in de tonwships gedemonstreerd waar Zulu’s wonen. Andere etnische groepen hebben niet mee gedaan aan de rellen.
De Zulu’s zien de veroordeling van Zuma als een politieke afrekening met een lid van hun stam georganiseerd door zijn etnische rivalen binnen de partij. Bovendien verwijten ze de huidige president Ramaphosa dat hij zich op kosten van de arbeiders heeft verrijkt. Hij komt uit de vakbondsbeweging en werd door de blanke eigenaren van de mijnbouwbedrijven gekozen als gesprekspartner. In ruil hiervoor moest hij de zwarte mijnwerkers in toom houden die hij tot 1994 heeft vertegenwoordigd.
Een uitgebreid dossier over corruptie binnen het ANC en de strijd om de macht tussen de etnische groepen is te lezen in Franstalig tijdschrift Afrique Réelle van juli 2017 (nummer 91) onder titel “Jacob Zuma peut-il survivre au Gupta Gate ?” Een Nederlandse samenvatting van het dossier is eerder op deze website gepubliceerd : https://tinyurl.com/hww6z5cu
Zuid-Afrika en Algerije zijn de laatste landen in Afrika die Polisario diplomatiek, financieel en militair steunen. De Algerijnen bieden sinds 1976 hulp aan om geopolitieke redenen. De Zuid-Afrikanen onder de communisten van het ANC doen dat om ideologische redenen. Dat begon nadat ze aan de macht kwamen na de val van de apartheid. Maar van een gewapend conflict tussen Marokko en Polisario is er geen sprake meer sinds 1991. Sterker, veel Afrikaanse landen hebben de laatste jaren de erkenning van Polisario ingetrokken. Dat wordt beschouwd als diplomatieke nederlaag en komt vooral hard aan in Algerije waar de leiding van de separatisten kantoor houdt.
De druk op Polisario en Algerije wordt verder opgevoerd. Marokko heeft besloten de politieke strijd van de Kabylen te erkennen. Dit is een opstandige regio in het noorden van Algerije. De verklaring van juli 2021 door de ambassadeur van Marokko bij de Verenigde Naties laat duidelijk zien dat zijn land bereid is zich te mengen in binnenlandse aangelegenheden van Algerije als dat land de steun aan Polisario niet staakt : https://tinyurl.com/2d8wfay9 Dat kan gevolgen hebben op de stabiliteit van de regio. Algerije heeft haar ambassadeur in Rabat teruggeroepen. Maar van een dreiging van een nieuw gewapend conflict is voorlopig geen sprake.