Tweet
In een deze week verschenen artikel vraagt Samir Bennis, de oprichter van Morocco World News, om de betrekkingen met Frankrijk te herzien. Aanleiding is de anti-Marokko campagne van de laatste jaren in de Franse media. Het artikel begint bij de koloniale tijd aan het einde van de 19de eeuw, beschrijft de roerige jaren onder het protectoraat en eindigt met de laatste incidenten in de Franse media.
In zijn poging de Fransen te bashen haalt de auteur voorbeelden aan van het Franse beleid uit 1930. In mei van dat jaar werd besloten justitie te hervormen. Hierbij moesten Dahirs (wetten) opnieuw worden herzien. Daaronder vielen ook de wetten die de administratieve indeling van Amazigh stammen in Marokko regelen. Sommige van deze Dahirs bestaan sinds de 18de eeuw. De wetten maken het mogelijk voor de Amazigh stammen om hun territorium zelfstandig te besturen met goedkeuring van de opeenvolgende sultans. Maar Arabische nationalisten in die tijd zagen in de hervorming van de Dahirs een gevaar voor hun belangen. Ze beschudligden de Fransen van verdeel en heers en begonnen een campagne binnen en buiten Marokko onder de naam “Dahir berbere”. Volgens Mohamed Mounib (1934-2017) was de campagne misleidende met verregaande gevolgen. In zijn boek “Dahir berbere. De grootste politieke leugen in de moderne geschiedenis van Marokko” analyseert hij de ontstaansgeschiedenis, de personen, de belangen en de gevolgen van de campagne.
Meer dan 60 jaar na het vertrek van de Fransen behoort de politiek van verdeel en heers definitief tot het verleden. Maar dat is niet helemaal het geval. De Franse politiek is sinds 1956 door de arabisering van de Marokkanen vervangen. Dat gebeurt nog steeds via het onderwijs, de media, de moskee… Het doel van deze politiek is niet alleen de Franse taal en cultuur uit Marokko te verbannen maar ook Tamazight die tussen 1956 en 2001 actief werd bestreden. Ook na de officiële erkenning in 2001 is de wens om te taal uit te sluiten niet helemaal verdwenen. Zie dit interview met voormalige Marokkaans premier Abbas El Fassi (2007-2011) waarin hij uiteenzet waarom zijn politieke partij Istiklal Tamazight nooit zal erkennen: https://ibb.co/YP8gd2q Een recent voorbeeld nog is deze week te zien op een diplomatieke bijeenkomst waar een Saoedische deelnemer oproept tot de voltooiing van de arabisering van Marokko. Dat wil zeggen dat Marokkanen die nog niet zijn gearabiseerd hun moedertaal Tamazight dienen los te laten. Anders hebben ze geen toekomst in eigen land. Video bijeenkomst: https://tinyurl.com/m3t7ayvv
De uitspraken van de Saoediër op een diplomatieke bijeenkomst van hoge ambtenaren zijn een vorm van inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van een soeverein land. Dat is net zo onwenselijk als het Franse beleid tussen 1912 en 1956. Het verschil is dat het Franse beleid wel wordt veroordeeld in het artikel van Samir Bennis maar Arabische inmenging uit het Midden Oosten wordt verzwegen.
Artikel in het Engels: https://tinyurl.com/2p9zx8kj
In zijn poging de Fransen te bashen haalt de auteur voorbeelden aan van het Franse beleid uit 1930. In mei van dat jaar werd besloten justitie te hervormen. Hierbij moesten Dahirs (wetten) opnieuw worden herzien. Daaronder vielen ook de wetten die de administratieve indeling van Amazigh stammen in Marokko regelen. Sommige van deze Dahirs bestaan sinds de 18de eeuw. De wetten maken het mogelijk voor de Amazigh stammen om hun territorium zelfstandig te besturen met goedkeuring van de opeenvolgende sultans. Maar Arabische nationalisten in die tijd zagen in de hervorming van de Dahirs een gevaar voor hun belangen. Ze beschudligden de Fransen van verdeel en heers en begonnen een campagne binnen en buiten Marokko onder de naam “Dahir berbere”. Volgens Mohamed Mounib (1934-2017) was de campagne misleidende met verregaande gevolgen. In zijn boek “Dahir berbere. De grootste politieke leugen in de moderne geschiedenis van Marokko” analyseert hij de ontstaansgeschiedenis, de personen, de belangen en de gevolgen van de campagne.
Meer dan 60 jaar na het vertrek van de Fransen behoort de politiek van verdeel en heers definitief tot het verleden. Maar dat is niet helemaal het geval. De Franse politiek is sinds 1956 door de arabisering van de Marokkanen vervangen. Dat gebeurt nog steeds via het onderwijs, de media, de moskee… Het doel van deze politiek is niet alleen de Franse taal en cultuur uit Marokko te verbannen maar ook Tamazight die tussen 1956 en 2001 actief werd bestreden. Ook na de officiële erkenning in 2001 is de wens om te taal uit te sluiten niet helemaal verdwenen. Zie dit interview met voormalige Marokkaans premier Abbas El Fassi (2007-2011) waarin hij uiteenzet waarom zijn politieke partij Istiklal Tamazight nooit zal erkennen: https://ibb.co/YP8gd2q Een recent voorbeeld nog is deze week te zien op een diplomatieke bijeenkomst waar een Saoedische deelnemer oproept tot de voltooiing van de arabisering van Marokko. Dat wil zeggen dat Marokkanen die nog niet zijn gearabiseerd hun moedertaal Tamazight dienen los te laten. Anders hebben ze geen toekomst in eigen land. Video bijeenkomst: https://tinyurl.com/m3t7ayvv
De uitspraken van de Saoediër op een diplomatieke bijeenkomst van hoge ambtenaren zijn een vorm van inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van een soeverein land. Dat is net zo onwenselijk als het Franse beleid tussen 1912 en 1956. Het verschil is dat het Franse beleid wel wordt veroordeeld in het artikel van Samir Bennis maar Arabische inmenging uit het Midden Oosten wordt verzwegen.
Artikel in het Engels: https://tinyurl.com/2p9zx8kj