Tweet
De oorlog in het Midden Oosten heeft ander nieuws dichtbij huis verdrongen. Op twee uur vliegen van Agadir is er in Noord Mali een andere oorlog gaande. Toearegs strijden om de onafhankelijkheid van hun regio Azawad. Ze moeten het hoofd bieden aan het leger van Mali, Wagner milities en terreurgroepen die zichzelf islamitisch noemen. Hun strijd in Mali heeft ook gevolgen op Algerije.
Azawad grenst aan Algerije waar ook Toearegs wonen. Op beelden gemaakt in de eerste week van oktober door bewoners van het zuidelijke Tamarnaset is te zien hoe de lokale bevolking ordediensten met stenen bekogelt. Er zijn schoten te horen:. Op andere beelden is te zien hoe de ordetroepen mensen op straat arresteren en meeslepen.
Toearegs In Algerije hebben sinds de onafhankelijkheid te maken met culturele, economische en politieke marginalisatie. Hun strijd tegen het Franse kolonialisme wordt nauwelijks erkend. Na de onafhankelijkheid werden pasjes uitgedeeld aan oude strijders (moujahdiin) als erkenning voor hun verzet. Oude strijders in Tamarnasset, overwegend Touareg, kregen niets. Om ze toch in de officiële geschiedschrijving op te nemen liet de heersende partij FLN oude graven uit 1902 restorneren. De graven waren van Toearegs die in Tit door Chaamba’s werden vermoord, een Arabische stam die met het koloniale leger vocht om de Algerijnen te onderwerpen.
Bij de herdenking in 1982 van de 26ste verjaardag van de Revolutie (het begin van de gewapende strijd tegen de Fransen) kwam de Toeareg kwestie opnieuw naar boven drijven. Deze keer verscheen vanaf 27 mei 1982 een serie artikelen in de officiële krant El Moujahid van de regerende FLN met het volgende: “De Toearegs maken geen deel uit van het nationale verzet omdat ze te verspreid waren over grote delen van de Sahara“, “Ze werden door het Franse kolonialisme in onwetendheid gelaten over wat er in het noorden van het land gebeurde”, “Ze hebben samen met het Franse kolonialisme gecollaboreerd” en “Ze waren ongevoelig voor de (koloniale) repressie”.
Toen de eerste FLN machthebbers na het vertrek van Frankrijk Tamarnaset hebben bereikt werden er parades en feesten georganiseerd. Verzetsmensen werden uitgenodigd en gefeliciteerd. Tegelijk verscheen er op de stadsmuren graffiti met teksten “Dood aan feodale Toearegs”, “Verraders van onze revolutie zullen worden gelyncht”.
De spanningen liepen op en in de herfst van 1963 heeft president Ben Bella een Toeareg benoemd als vicepresident van het Assemblée Nationale. De benoeming was volgens kenners bedoeld om de aandacht af te leiden van een gewapende opstand in regio Kabylië waar de autoritaire FLN partij niet wordt geaccepteerd. De FLN verzon tevens in hetzelfde jaar een grensconflict met Marokko om de eigen bevolking verder te onderwerpen.
In 1964 brak er onrust uit in een legeronderdeel bestaande uit overwegend Toeareg soldaten. Ze werden ontslagen, hun leider gearresteerd en ter dood veroordeeld. Toearegs werden door soldaten uit noordelijke regio’s vervangen. Sommige opstandelingen slaagden erin naar het zuiden te vluchten.
In hetzelfde jaar brak er een ander Toeareg opstand uit in Adrar n Ifoghas. De regerende FLN liet de politie van Mali de grens met Algerije oversteken en de opstandelingen oppakken. Zeyd Ag Attaher, een Toeareg politicus en verzetsstrijder uit Mali die zich in Algerije schuil hield, werd aan Bamako uitgeleverd.
In 1974 verbood de Algerijnse regering Toearegs om handelscaravans te gebruikenn onder het voorwendsel dat de trans Sahara handel niets oplevert. Kort daarna begon de arabiseringspolitiek. Nieuwe scholen werden in Toeareg gebieden gesticht om Arabisch aan de kinderen te leren. Mensen uit andere regio’s werden tussen Toearegs geïnstalleerd. Ze werden een minderheid in eigen land.
Meer lezen:
Les touaregs du Hoggar. Entre décolonisation et indépendances (1954-1974).
Revue du Monde Musulman et de la Mediterranée. Editions Edisud, 1991.
Azawad grenst aan Algerije waar ook Toearegs wonen. Op beelden gemaakt in de eerste week van oktober door bewoners van het zuidelijke Tamarnaset is te zien hoe de lokale bevolking ordediensten met stenen bekogelt. Er zijn schoten te horen:. Op andere beelden is te zien hoe de ordetroepen mensen op straat arresteren en meeslepen.
Toearegs In Algerije hebben sinds de onafhankelijkheid te maken met culturele, economische en politieke marginalisatie. Hun strijd tegen het Franse kolonialisme wordt nauwelijks erkend. Na de onafhankelijkheid werden pasjes uitgedeeld aan oude strijders (moujahdiin) als erkenning voor hun verzet. Oude strijders in Tamarnasset, overwegend Touareg, kregen niets. Om ze toch in de officiële geschiedschrijving op te nemen liet de heersende partij FLN oude graven uit 1902 restorneren. De graven waren van Toearegs die in Tit door Chaamba’s werden vermoord, een Arabische stam die met het koloniale leger vocht om de Algerijnen te onderwerpen.
Bij de herdenking in 1982 van de 26ste verjaardag van de Revolutie (het begin van de gewapende strijd tegen de Fransen) kwam de Toeareg kwestie opnieuw naar boven drijven. Deze keer verscheen vanaf 27 mei 1982 een serie artikelen in de officiële krant El Moujahid van de regerende FLN met het volgende: “De Toearegs maken geen deel uit van het nationale verzet omdat ze te verspreid waren over grote delen van de Sahara“, “Ze werden door het Franse kolonialisme in onwetendheid gelaten over wat er in het noorden van het land gebeurde”, “Ze hebben samen met het Franse kolonialisme gecollaboreerd” en “Ze waren ongevoelig voor de (koloniale) repressie”.
Toen de eerste FLN machthebbers na het vertrek van Frankrijk Tamarnaset hebben bereikt werden er parades en feesten georganiseerd. Verzetsmensen werden uitgenodigd en gefeliciteerd. Tegelijk verscheen er op de stadsmuren graffiti met teksten “Dood aan feodale Toearegs”, “Verraders van onze revolutie zullen worden gelyncht”.
De spanningen liepen op en in de herfst van 1963 heeft president Ben Bella een Toeareg benoemd als vicepresident van het Assemblée Nationale. De benoeming was volgens kenners bedoeld om de aandacht af te leiden van een gewapende opstand in regio Kabylië waar de autoritaire FLN partij niet wordt geaccepteerd. De FLN verzon tevens in hetzelfde jaar een grensconflict met Marokko om de eigen bevolking verder te onderwerpen.
In 1964 brak er onrust uit in een legeronderdeel bestaande uit overwegend Toeareg soldaten. Ze werden ontslagen, hun leider gearresteerd en ter dood veroordeeld. Toearegs werden door soldaten uit noordelijke regio’s vervangen. Sommige opstandelingen slaagden erin naar het zuiden te vluchten.
In hetzelfde jaar brak er een ander Toeareg opstand uit in Adrar n Ifoghas. De regerende FLN liet de politie van Mali de grens met Algerije oversteken en de opstandelingen oppakken. Zeyd Ag Attaher, een Toeareg politicus en verzetsstrijder uit Mali die zich in Algerije schuil hield, werd aan Bamako uitgeleverd.
In 1974 verbood de Algerijnse regering Toearegs om handelscaravans te gebruikenn onder het voorwendsel dat de trans Sahara handel niets oplevert. Kort daarna begon de arabiseringspolitiek. Nieuwe scholen werden in Toeareg gebieden gesticht om Arabisch aan de kinderen te leren. Mensen uit andere regio’s werden tussen Toearegs geïnstalleerd. Ze werden een minderheid in eigen land.
Meer lezen:
Les touaregs du Hoggar. Entre décolonisation et indépendances (1954-1974).
Revue du Monde Musulman et de la Mediterranée. Editions Edisud, 1991.