Tweet
Bijzonder aan deze film is dat het vanuit het perspectief van de islamisten is gemaakt. Het kreeg zeer waarschijnlijk om die reden geen staatssubsidie. In de film is te zien hoe een docent het leven zuur wordt gemaakt wegens zijn lidmaatschap van een islamitische groep. De repressie geeft een realistisch beeld weer van de machtsstrijd tussen religieuzen en niet-religieuzen vanaf 1989 tot de opstand van 2011 dat later in de media de ”Arabische Lente” werd genoemd. De term ”Arabisch” is inmiddels verdwenen. In het land waar alles ooit begon praat men tegenwoordig over ”Tunesische Lente” en ”Tunesische start-up democratie”.
De machtsstrijd tussen religieuzen en niet-religieuzen zoals uitgebeeld in deze film is de rode draad om de wereldwijde explosie van geweld in naam van de islam te begrijpen. Alle moslim landen hebben een ernstig intern conflict met religie als bron van twist. Mensen zijn het er onderling niet mee eens over de plaats van de islam in de samenleving. De een wil meer islam de andere wil juist minder.
Het conflict speelt zich inmiddels ook buiten de traditionele grenzen van islam af. Dagelijks zien miljoenen mensen geweld op tv in naam van Allah. Dat geweld wordt geďnterpreteerd alsof het tegen niet moslims is gericht. Dat is een deel van de waarheid maar niet alles. Het conflict is in eerste instantie een moslim-moslim probleem. De absolute meerderheid van de slachtoffers van terreur zijn nog altijd moslims. Het Westen (dat is de VS, Canada, de EU, Australië en in mindere mate Nieuw Zeeland, sommige Scandinavische landen en een deel van Zuid-Afrika), is ook hierbij zijdelings betrokken door twee zaken die niet zo goed functioneren: buitenlands beleid en de integratie van migranten van moslim afkomst.
Wat is dan de juiste houding tegenover deze explosie van geweld in naam van de islam? En is de opkomst van Europees racisme en fascisme de oplossing op geweld in naam van de islam? Het antwoord hangt af van het type samenleving waarin je wil leven. Hierbij is het verstandig om niet te denken dat we in een conflict zijn beland tussen de islam en het Westen. Kritiek op geweldpredikers is nodig. Maar positie kiezen voor of tegen de islam is niet de oplossing. Het belangrijkste is dat je aan de kant moet staan van mensen die vrij van onderdrukking willen leven.
De film is op 14 januari in premičre gegaan:
De machtsstrijd tussen religieuzen en niet-religieuzen zoals uitgebeeld in deze film is de rode draad om de wereldwijde explosie van geweld in naam van de islam te begrijpen. Alle moslim landen hebben een ernstig intern conflict met religie als bron van twist. Mensen zijn het er onderling niet mee eens over de plaats van de islam in de samenleving. De een wil meer islam de andere wil juist minder.
Het conflict speelt zich inmiddels ook buiten de traditionele grenzen van islam af. Dagelijks zien miljoenen mensen geweld op tv in naam van Allah. Dat geweld wordt geďnterpreteerd alsof het tegen niet moslims is gericht. Dat is een deel van de waarheid maar niet alles. Het conflict is in eerste instantie een moslim-moslim probleem. De absolute meerderheid van de slachtoffers van terreur zijn nog altijd moslims. Het Westen (dat is de VS, Canada, de EU, Australië en in mindere mate Nieuw Zeeland, sommige Scandinavische landen en een deel van Zuid-Afrika), is ook hierbij zijdelings betrokken door twee zaken die niet zo goed functioneren: buitenlands beleid en de integratie van migranten van moslim afkomst.
Wat is dan de juiste houding tegenover deze explosie van geweld in naam van de islam? En is de opkomst van Europees racisme en fascisme de oplossing op geweld in naam van de islam? Het antwoord hangt af van het type samenleving waarin je wil leven. Hierbij is het verstandig om niet te denken dat we in een conflict zijn beland tussen de islam en het Westen. Kritiek op geweldpredikers is nodig. Maar positie kiezen voor of tegen de islam is niet de oplossing. Het belangrijkste is dat je aan de kant moet staan van mensen die vrij van onderdrukking willen leven.
De film is op 14 januari in premičre gegaan:
