De zee als bron van drinkwater

Tot laat in de 19de eeuw dacht men dat de welvaart in Marokko gebaseerd moet zijn op stromend water uit de bergen van de Atlas. Dat maakt landbouw mogelijk dankzij de talrijke rivieren. De eerste studie hiernaar werd door J.D. Hooker en J. Ball, twee Engelse onderzoekers in 1878 gepubliceerd: “Journey of A Tour in Morocco and the Great Atlas”. Hun onderzoek was in de eerste helft van de 20ste eeuw mede bepalend geweest voor waterbeleid in de landbouwsector. Geen druppel water mag naar de zee vloeien. Er moesten zoveel mogelijk stuwdammen worden gebouwd, genoeg om 1,5 miljoen ha landbouwgrond te bevloeien. Meer dan honderd jaar later is het oppervlaktewater sterk afgenomen als gevolg van de demografische explosie en de afname van sneeuw in de Atlasgebergte. Vele rivieren zijn uitgedroogd. Nieuwe oplossingen moeten worden gezocht in het zuiveren van zeewater. De foto is een voorbeeld van een nieuwe installatie in de provincie Achtouken – Aït-Baha 20 km ten zuiden van Agadir. De installatie is in 2021 open en kan 150.000 mensen van drinkwater voorzien en meer dan 400.000 ha landbouwgrond bevloeien.

Over de geschiedenis van water en landbouw in Marokko:
Moroccan Mirages. Agrarian Dreams and Deceptions 1912- 1986.
L.B. Tauris & Co. Publishers London. 1987.