Drijfveren migratie uit Noord Afrika

Een studie uit 2023 aan de Universiteit van Leiden beschrijft de drijfveren van migratie uit Marokko, Algerije, Tunesië, Libië en Egypte. Deze landen maken vergelijkbare sociale, economische en politieke ontwikkelingen door maar zijn ook onderling verschillend in termen van politieke stabiliteit, economische systemen en migratiegeschiedenis. Marokko heeft bijvoorbeeld in 2011 geen Arabische lente gekend waarvan negatieve gevolgen nog altijd voelbaar zijn in de buurlanden.

Door oplaaiende conflicten, schommelingen in economische ontwikkelingen en vooruitzichten belanden meer migranten uit  deze regio in Nederland. In Marokko speelt vooral de haperende economie, de hoge dagelijkse kosten voor levensonderhoud en de slechte vooruitzichten op een baan een rol bij het besluit om naar Europa te migreren. Marokko heeft een belangrijke toerismesector, een grote informele sector en een moderne economie die meer buitenlandse investeringen aantrekt. Toch kunnen jongeren na het afronden van hun studie moeilijk een baan vinden, wat Europa een aantrekkelijk alternatief maakt, aldus de studie. 

De Spaanse en Marokkaanse regering hebben afspraken over migratie gemaakt, waardoor het tienduizenden Marokkaanse migranten mogelijk is legaal in onder andere de Spaanse landbouw aan het werk te gaan. Daartegenover staat dat de Marokkaanse kustwacht – met financiële steun van de EU – haar grenzen bewaakt.

De studie is van de hand van verschillende auteurs en is online te raadplegen onder de titel Geopolitieke contexten als oorzaken van migratie naar Nederland: een focus op landen van herkomst. Universiteit Leiden, december 2023.

Afbeelding: de routes van migratie wereldwijd volgens de National Geographic