Franse politici roepen in tijdschrift Le Point van 05 juni op tot de herziening van de bilaterale verdragen met Algerije. Het gaat om een 55 jaar oud verdrag over immigratie. Voormalige onderdanen van Frans Algerije kregen in 1968 de voorkeur boven andere buitenlanders om zich te vestigen en te werken in Frankrijk. Vijftig jaar later zijn er circa zeven miljoen Algerijnen in Frankrijk. Hun aantal groeit als gevolg van de politieke en economische impasse in hun land.
De oorzaak van de massale intrek bij familie in Frankrijk is de uitzichtloze situatie waarin het land verkeert onder de militaire dictatuur aan de macht sinds 1963. De herziening van de verdragen zal de gewone mensen treffen maar niet de militairen die nog steeds vrij rond lopen in Europa. Generaal Khaled Nezzar wordt door Trial International beschuldigd van misdaden maar wordt niet opgepakt. Andere militairen worden met rust gelaten omdat ze een diplomatiek paspoort gebruiken. Een privilege verkregen na het verdrag van Evian van maart 1962. Onderaan een voorbeeld van misdaden begaan in de jaren 1990 door militairen. Nooit zullen we weten hoeveel terreuraanslagen er waren en door wie ze zijn gepleegd om de echte islamisten die de verkiezingen van 1991 hebben gewonnen, de schuld te geven:
“De golf van arrestaties groeide in de maand mei in Lakhdaria (militair hoofdkwartier). Op een avond kreeg ik de opdracht mijn mannen samen met DRS officieren (militaire geheime dienst) te begeleiden. Ze hadden een missie. Ze waren in burgerkleding vermomd als terroristen. Ze hadden een baard van twee weken. Het gebeurde vaak: ik wist dat als DRS mannen hun baard lieten groeien dan hadden ze weer een lijst met namen die ze gaan vermoorden. We kwamen in een gehucht aan en vroegen ze mij om te wachten bij de ingang. Ik zette mijn mannen rondom een paar arme woningen waar bescheiden mensen woonden. Na drie kwartier waren de officieren terug met vijf mannen hun handen achter hun rug vastgebonden met ijzerdraad en een kap over hun hoofd. Ze konden ons niet zien. Ze liepen bevend maar zonder iets te zeggen alsof ze hun lot kenden. Toen ik terugkwam in het hoofdkwartier, hadden andere collega's die ook met DRS agenten waren uitgegaan andere 'gevangenen' meegenomen. Ik herinner me de namen van sommigen die hun families op dit moment als vermist beschouwen of van wie ze denken dat ze door de islamisten zijn vermoord. Dat is niet waar. De vermiste mensen werden in mei en juni 1994 vermoord door de soldaten van Lakhdaria op bevel van de generaals.”
Bron: Habib Souaidia: La salle guerre. La Découverte, 2012.
