Polisario en de strijd om de Sahara
In 1975 kwam er een einde aan de kolonisatie van de Westelijke Sahara, een gebied ten zuiden van Marokko toegekend aan Spanje na de Berlin Africa Conference van 1884. Na jaren verzet - voorbeelden hier te zien gebaseerd op militaire archiefstukken uit 1957 - verliet Spanje de Sahara. Kort hierna verscheen er een nieuwe groep die het gebied eveneens claimt: Polisario.
Geholpen door Algerije en Libië begon Polisario aan militaire acties. Marokko wist de aanvallen te neutraliseren. De meest beslissende militaire actie vond in augustus 1979 plaats in Bir Anzarane vlakbij Dakhla:
De journalist Roger Holeindre van Frans tijdschrift Paris Match kreeg toestemming om met het leger te lopen. Hij deed verslag met de veel zeggende bewoording “Hier maakt het Marokkaanse leger een einde aan de droom van Kadhafi”. Het conflict om de Sahara was in de ogen van veel kenners geen conflict tussen de lokale bevolking en de nieuwe machthebbers in Rabat maar een conflict tussen Marokko en de nieuwe “revolutionaire panarabische” regimes die Noord Afrika in die tijd domineerden: Algerije en Libië.
Beide landen hadden een droom: de monarchieën in de regio omverwerpen en nieuwe republieken uitroepen. De droom werd een nachtmerrie. Polisario werd diplomatiek, politiek en militair verslagen. Kadhafi is in 2011 een verschrikkelijke dood gestorven. Zijn land staat sindsdien in brand en valt mogelijk uiteen in twee nieuwe staten: Tripolitanië in het westen en Cyrenaica in het oosten.
Algerijnse militairen die samen met Polisario aan de oorlog tegen Marokko in de Sahara deel hebben genomen zijn inmiddels bejaarden. Ze klampen zich vast aan de macht dankzij repressie zoals dit VN rapport uit februari 2023 laat zien: Ze gebruiken olie en gas voor politieke doelen. Het afsluiten van de gaspijp Gazoduc die via Marokko naar Europa loopt was volgens deze Franse analyse van 12 juni 2022 een manier om Spanje te straffen voor de gewijzigde maar voor Marokko gunstige positie inzake het conflict. De militairen worden verder geholpen door censuur in de internationale media die hun misdaden tegen de eigen bevolking niet willen zien.
Polisario publiceert sinds 2020 nep persberichten over een oorlog die de VN vredesmacht nog niet heeft waargenomen. Polisario doet het om druk op de vluchtelingen in Tindouf en op de internationale gemeenschap te houden. In de kampen heerst onrust omdat mensen geen toekomst meer zien. De VN Veiligheidsraad heeft in 2021 een autonomieplan voorgesteld. Polisario en Algerije hebben het voorstel afgewezen.
Tijdens de 11de Zomeruniversiteit van augustus 2023 voor hoge militaire en civiele functionarissen van Polisario in augustus 2023 waren er voor het eerst in jaren geen Algerijnse vertegenwoordigers van het regime aanwezig: Het «Comité algérien de solidarité avec le peuple sahraoui» die de eerste Zomeruniversiteit in 2009 heeft georganiseerd was afwezig net als de meest uitgenodigde buitenlandse diplomaten. Maar de onverzoenlijke toon van weleer blijft onverminderd. Uitgenodigde gasten roepen op tot terrorisme en het verheerlijken van oorlog.
Jaarlijks gaan tientallen Polisario sympathisanten uit Marokko naar de zomeruniversiteit. Het «Comité algérien de solidarité avec le peuple sahraoui» betaalt de reiskosten. Maar niet dit jaar. Ongeveer 40 sympathisanten van verschillende organisaties in Zuid Marokko kregen een brief van Polisario vertegenwoordigers op de Canarische Eilanden met de vraag om de reis te annuleren. De sympathisanten moeten via Spanje of Frankrijk reizen omdat het Algerijnse luchtruim afgesloten is voor Marokkaans luchtverkeer. Dat maakt de reis extra lang en duur.
Mohamed Salem Abdelfattah, oud lid van Polisario en woonachtig in Laayoune, vertelt aan deze website dat de paramilitaire organisatie de kosten niet kan dragen als gevolg van een afname van de internationale solidariteit en onderlinge geschillen. Volgens hem is tevens het aantal sympathisanten in Zuid Marokko afgenomen.
Dat maakt de afsluiting op 14 augustus van de Zomeruniversiteit anders. Polisario voorman Ibrahim Ghali, ook wel bekend als Mohamed Benbattouche van zijn valse Algerijnse identiteitskaart als hij in Europa reist, hield een speech om vrienden van de “Arabische Democratische Republiek van de Westelijke Sahara” te bedanken. Dat zijn welgeteld twee vrienden: het ANC in Zuid Afrika en Venezuela van Maduro. Schaarse vrienden in een wereld die steeds meer achter de Algerijnse fraude komt.
