Tweet
De UNESCO heeft deze week de kunst van het paardrijden in Marokko als cultureel erfgoed geregistreerd. In de volksmond heet deze kunst tburida, komt van het woord barud (buskruit). Dit is oorspronkelijk een krijgskunst die iedereen moest leren om te gebruiken in tijden van oorlog. In een artikel van Encyclopédie berbère (Deel XII, pp. 1907) is een uitgebreide bibliografie te vinden over de herkomst van paarden in Noord Afrika. Er zijn rotstekeningen van paarden uit de prehistorie bewaard. In vroege eeuwen werden competities in Marokko georganiseerd om te zien wie de beste ruiter is. Paarden uit regio Souss worden in de gedichten van Abderrahman Majdoub (gestorven in 1568 in Meknes) geciteerd : https://tinyurl.com/bdffas5b Gedichten zijn gepubliceerd in La tradition orale du Mejdoub. Récits et quatrains inédits (1986). Kinderen leerden de kunst van het paardrijden op jonge leeftijd. Toen de Franse schilder Eugene Delacroix (1798-1863) in Marokko was hij onder de indruk van paardrijden. Hij heeft verschillende scenes van ruiters in zijn schilderijen vereeuwigd. In sommige regio's worden nog altijd jaarlijkse festivals (moesem) voor paardrijden georganiseerd zoals hier in het westen van het land : https://tinyurl.com/5n772fcc In Tamazight heeft een paard AYYIS, meervoud = ISAN. Izi iysan = renpaard.
Oud gedicht uit de Atlas:
“Adday semmern
Illa lehwa g iysan
Ufen iheddjamen n terbatin
A hay da ttwennasn.”
Een goed opgetuigd en geborsteld paard is een beter gezelschap dan een mooi opgemaakte dame.
(Bron : Woordenboek Tamazight. Miloud Taifi, 1992)
Oud gedicht uit de Atlas:
“Adday semmern
Illa lehwa g iysan
Ufen iheddjamen n terbatin
A hay da ttwennasn.”
Een goed opgetuigd en geborsteld paard is een beter gezelschap dan een mooi opgemaakte dame.
(Bron : Woordenboek Tamazight. Miloud Taifi, 1992)