Tweet
Update: zaterdag 02 september 2023
Verontwaardiging in de media over de moord op twee toeristen in het noordoosten van Marokko. Ze waren met jetski’s op zee in Saidia vlakbij de grens met Algerije. Een overlevende vertelde dat ze verdwaald waren en per ongeluk in de Algerijnse wateren terecht kwamen. Ze werden door de kustwacht doodgeschoten. https://tinyurl.com/yfysxs5d
Schietincidenten aan de grens met Algerije zijn echter niet nieuw. Er wordt geregeld zonder aanleiding op mensen geschoten. In feite kan de hele grensstreek van Saidia tot aan het gebied ter hoogte van Ouarzazate als onveilig worden beschouwd. Onveiligheid is niet met de grensoorlog van 1963 begonnen.
Reeds onder het kolonialisme traden Algerijnen in dienst van het Franse leger. De gehele oostelijke grens van de Middellandse Zee tot aan Tindouf werd op Marokkaanse inwoners veroverd dankzij de ijver van Algerijns huursoldaten die verschillende namen droegen: tirailleurs, spahirs, zouaven en harki’s. Hun nazaten werden in 2022 door Emmanuel Macron erkend als trouwe dienaren van het Franse koloniale leger: https://tinyurl.com/y9rv9y75
Uitgebreid verslag van de moordpartijen op Marokkanen aan de oostgrens aan het begin van de 20ste eeuw is te lezen in "The Conquest of Morocco" van Douglas Porch (2005). Een fragment over de inname in 1903 van het Marokkaans dorp Tighit ten zuiden van Bechar (nu Algerije):
“Het garnizoen was, net als de schans, niet ontworpen met het oog op belegeringsoorlogen. Negentiende-eeuwse officieren waren groot voorstander van het gebruiken van de 'natuurlijke' vechtkwaliteiten van inheemse soldaten. De meerderheid van de 450 troepen bij Taghit bestond uit Algerijnen, mokhazni's en reguliere soldaten van het Armée d'Afrique. Dit zijn onderdelen van tirailleurs en spahis op paarden. Magere, gespierde mannen wier militaire voordeel lag in hun vermogen om zich met buitengewone snelheid over onmogelijk terrein te verplaatsen om de woonkampen van nietsvermoedende mensen aan te vallen. Ze genoten van niets liever dan het vermoorden van Marokkanen. (…) De verdediging valt de Europese troepen tegen. Bij Taghit in augustus 1903 betekende dit een detachement van de Afrikaanse Lichte Infanterie van Bats d'Af. Ze waren meer een sociaal experiment dan een militaire eenheid. In 1830, het jaar waarin de invasie van Algerije begon, hadden Franse politici met visie de duidelijke voordelen gerealiseerd die Noord-Afrika bood als dumpplaats voor sociaal ongewenste leden. Het leger kreeg de taak de deportaties te organiseren. De Bats d'Af werden oorspronkelijk gerekruteerd uit lastige linkse revolutionairen waarmee Parijs in 1830 vol zat. In 1903 telde de Bats d’Af nog steeds een behoorlijk aantal mannen die door de regering als lastig werden gemerkt. Maar de rekrutering had zich inmiddels uitgebreid naar jeugddelinquenten, kleine criminelen en andere gespuis in de onderwereld van Parijs, Lyon en Marseille.”
Marokkanen in het oosten van het land moeten rekening houden met hun veiligheid. De meeste schietincidenten halen nooit de media. Algerije wordt sinds 1962 geregeerd door een gewelddadig regime van militairen die in het Franse koloniale leger hebben gediend. Ze hebben een hekel aan Marokkanen. In eigen land worden ze beschuldigd van oorlogsmisdaden begaan tijdens de burgeroorlog van de jaren 1990. Er zijn naar schatting meer dan 200 duizend doden gevallen. Hun slachtoffers hebben een klacht bij de rechtbank in Zwitserland ingediend. Die heeft op 29 augustus besloten een onderzoek te starten naar Khaled Nezzar, voormalige minister van Defensie: https://tinyurl.com/22wxafh8 Het regime reageerde onmiddellijk via het APS nieuwsagentschap: "De Zwitserse justitie heeft een platform geboden aan terroristen, hun bondgenoten en hun aanhangers om de eervolle strijd van ons land tegen het terrorisme in diskrediet te brengen." Met terroristen wordt de islamitische partij FIS bedoeld die de verkiezingen van 1991 heeft gewonnen. Het regime dreigt de Zwitsers met maatregelen.
Verontwaardiging in de media over de moord op twee toeristen in het noordoosten van Marokko. Ze waren met jetski’s op zee in Saidia vlakbij de grens met Algerije. Een overlevende vertelde dat ze verdwaald waren en per ongeluk in de Algerijnse wateren terecht kwamen. Ze werden door de kustwacht doodgeschoten. https://tinyurl.com/yfysxs5d
Schietincidenten aan de grens met Algerije zijn echter niet nieuw. Er wordt geregeld zonder aanleiding op mensen geschoten. In feite kan de hele grensstreek van Saidia tot aan het gebied ter hoogte van Ouarzazate als onveilig worden beschouwd. Onveiligheid is niet met de grensoorlog van 1963 begonnen.
Reeds onder het kolonialisme traden Algerijnen in dienst van het Franse leger. De gehele oostelijke grens van de Middellandse Zee tot aan Tindouf werd op Marokkaanse inwoners veroverd dankzij de ijver van Algerijns huursoldaten die verschillende namen droegen: tirailleurs, spahirs, zouaven en harki’s. Hun nazaten werden in 2022 door Emmanuel Macron erkend als trouwe dienaren van het Franse koloniale leger: https://tinyurl.com/y9rv9y75
Uitgebreid verslag van de moordpartijen op Marokkanen aan de oostgrens aan het begin van de 20ste eeuw is te lezen in "The Conquest of Morocco" van Douglas Porch (2005). Een fragment over de inname in 1903 van het Marokkaans dorp Tighit ten zuiden van Bechar (nu Algerije):
“Het garnizoen was, net als de schans, niet ontworpen met het oog op belegeringsoorlogen. Negentiende-eeuwse officieren waren groot voorstander van het gebruiken van de 'natuurlijke' vechtkwaliteiten van inheemse soldaten. De meerderheid van de 450 troepen bij Taghit bestond uit Algerijnen, mokhazni's en reguliere soldaten van het Armée d'Afrique. Dit zijn onderdelen van tirailleurs en spahis op paarden. Magere, gespierde mannen wier militaire voordeel lag in hun vermogen om zich met buitengewone snelheid over onmogelijk terrein te verplaatsen om de woonkampen van nietsvermoedende mensen aan te vallen. Ze genoten van niets liever dan het vermoorden van Marokkanen. (…) De verdediging valt de Europese troepen tegen. Bij Taghit in augustus 1903 betekende dit een detachement van de Afrikaanse Lichte Infanterie van Bats d'Af. Ze waren meer een sociaal experiment dan een militaire eenheid. In 1830, het jaar waarin de invasie van Algerije begon, hadden Franse politici met visie de duidelijke voordelen gerealiseerd die Noord-Afrika bood als dumpplaats voor sociaal ongewenste leden. Het leger kreeg de taak de deportaties te organiseren. De Bats d'Af werden oorspronkelijk gerekruteerd uit lastige linkse revolutionairen waarmee Parijs in 1830 vol zat. In 1903 telde de Bats d’Af nog steeds een behoorlijk aantal mannen die door de regering als lastig werden gemerkt. Maar de rekrutering had zich inmiddels uitgebreid naar jeugddelinquenten, kleine criminelen en andere gespuis in de onderwereld van Parijs, Lyon en Marseille.”
Marokkanen in het oosten van het land moeten rekening houden met hun veiligheid. De meeste schietincidenten halen nooit de media. Algerije wordt sinds 1962 geregeerd door een gewelddadig regime van militairen die in het Franse koloniale leger hebben gediend. Ze hebben een hekel aan Marokkanen. In eigen land worden ze beschuldigd van oorlogsmisdaden begaan tijdens de burgeroorlog van de jaren 1990. Er zijn naar schatting meer dan 200 duizend doden gevallen. Hun slachtoffers hebben een klacht bij de rechtbank in Zwitserland ingediend. Die heeft op 29 augustus besloten een onderzoek te starten naar Khaled Nezzar, voormalige minister van Defensie: https://tinyurl.com/22wxafh8 Het regime reageerde onmiddellijk via het APS nieuwsagentschap: "De Zwitserse justitie heeft een platform geboden aan terroristen, hun bondgenoten en hun aanhangers om de eervolle strijd van ons land tegen het terrorisme in diskrediet te brengen." Met terroristen wordt de islamitische partij FIS bedoeld die de verkiezingen van 1991 heeft gewonnen. Het regime dreigt de Zwitsers met maatregelen.